25  سال پیش در ۲۷ فروردین،صدای ونگ ونگ ِگوش خراشت فضای بیمارستان رو پر کرد و لبخند خوشحالی بر لبان مادرت که صاحب اولین فرزند شده بود، نشست!...یادت میاد پدرت چقدر به کارکنان بیمارستان مژدگانی و شیرینی داد؟؟ یادته ولیمه هایی که برای تو  داده شد؟؟

علی ِ من! امروز تو 25 ساله شدی  و من 2 ساله!

2 ساله که به اندازه ی تمام این سالها، برای تولدت خوشحالم!!

درسته  خداوند 25 سال پیش تو رو به مادر و پدرت هدیه داد، اما 2 سال هست که این هدیه ی خدا برای من شده!!

2 ساله که خدا با وجود تو به من زندگی بخشیده!!

2 ساله که فروردین برای من رنگ دیگه ای پیدا کرده!... رنگ عشق! رنگ هستی! رنگ همه ی زندگی! رنگ وجود با ارزش تو!!!

علی کوشولوی ِ 25 ساله ی من، میدونم این مدت برات دختر بدی بودم، ولی روز تولدت ،دارم بهت قول میدم که دختر خوبی باشم! قول میدم دیگه نذارم خنده از لبای دوست داشتنیت بره!

تولدت مبارک پسر 25 ساله ی فروردینی ِ من!