علی؟؟ یادته وقتی امتحان ریاضی داشتم، چقدر مهربون شده بودی؟؟یادته وقتی چند ساعت پشت سر هم درس می خوندم ، برام آب پرتقال میاوردی؟؟ بوسم میکردی و میگفتی خسته نباشم؟؟؟ و من وقتی مهربونی و توجه تو رو میدیدم همه ی خستگی از تنم بیرون میشد و با انرژی درس می خوندم!... انگیزه پیدا کرده بودم که به خاطر خوبیهای تو هم که شده باید این درس رو نمره ی بالا بیارم!! ... یادته چقدر برام دعا کردی که امتحانم رو خوب بشم؟؟ ... با وجود اینکه اون روزا  از لحاظ زمانی برای تو کم گذاشتم و بیشتر به درسم چسبیدم اما هیچی نمی گفتی!! الان دلم میسوزه! از این می سوزه که زمانی که تو بودی و مثل الان تنها نبودم، یا سرگرم درس بودم  یا مریض بودم یا در حال دعوا های خرکی با تو (‌از همونا که میگن نمکه زندگیه!) ولی تو همه رو تحمل کردی!!  از تو صبور تر توی دنیا ندیدم!!  خیلی خوب درکم میکردی که استرس دارم و از استرس در حال خفه شدنم!!! حتی بداخلاقیام رو هم خنثی میکردی!!

امروز نمره ی ریاضیم رو توی سایت دیدیم! 

میدونی چند شدم؟؟؟ ... ۱۹ شدم!... دلم ۲۰ میخواست. دلم برای خوشحال شدن تو ۲۰ می خواست. ولی خب ۱۹ هم برای ریاضی ۲ ، خوبه دیگه!! 

بدون شک ,میگم که این نمره  ۱۹ رو از تو دارم!! اگه دعاهای تو نبود، اگه تو از خدا نمی خواستی، اگه تو نبودی، اگه آرامش وجود تو نبود،اگه انقد خوب نبودی، اگه اون روزا انقدر به دلم نبودی و بداخلاقیام رو تحمل نمی کردی، الان نمره ام این نبود!!

ممنونم ازت علی... ممنونم بهترینم... ممنونم عشق من..

کاش لایق خوبیهات باشم... کاش بتونم ذره ای از خوبیهات رو جبران کنم... کاش وجودم رنگی از خوبیهای تو   بر خود گرفته باشه...