روز سیزدهم
بعضیا برای بزرگ جلوه دادن خودشون، از روش ِ تحقیر ِ طرف مقابل استفاده میکنن! ...مثلا عیوب کار ِ تو رو بزرگ میکنن تا بگن کار ِ من بی عیب بوده!... تو سر ِ جنس ِ لباس تو میزنن تا از جنس لباس خودشون تعریف کنن! و ....
راستش بدترین نوع ِکاربرد ِ این حرکت غیر اخلاقی، وقتی هست که در مقابل شریک زندگی استفاده بشه!
هیچ وقت همسرت رو کوچیک نکن! .. هیچ وقت غرورش رو خرد نکن!...حتی اگه نقاط ضعفش بیشتر از نقاط قوتش هم هست، باز هم نقطه ضعف هاش رو (مخصوصا در مقابل دیگران) نادیده بگیر و بپوشان!
مطمئن باش اگه همسرت در حضور دیگران تحقیر بشه، تو هم به همون اندازه و شاید بیشتر در اذهان عمومی تحقیر میشی و شخصیتت خرد میشه! ... چرا که اولا بی عرضگیه تو رو نشون میده و اینکه نتونستی در زندگی مشترک، تاثیر مثبت روی طرف مقابلت بگذاری و حتی عیوبی که از اون ها آگاه هستی هم، همچنان باقیست و نتونستی باعث پیشرفت طرفت بشی!... دوما اگه نشون بدی که با یک شخص کامل و کم نقص و نسبتا آرمانی زندگی میکنی، یعنی خودت هم به همون اندازه خوب هستی که چنین شخص ِ خوبی، تو رو به عنوان همسری برگزیده! ( همون قضیه که خدا در و تخته رو جور میکنه!) ...سوما به همون اندازه که تو از زندگی و همسرت راضی باشی، در نظر دیگران خوشبخت به نظر میای( و انعکاس نظر ِ دیگران ،خواسته یا ناخواسته روی زندگیت هست!... گاهی هم خودت به خودت نا رضایتی رو تلقین میکنی!! ) ... و نکته ی دیگه اینه که وقتی نشون بدی همسر خوبی دارم، قدرت انتخاب خودت رو هم تحسین کردی!
تحقیر طرف مقابل از سوی همسرش، باعث کاهش اعتماد به نفسش میشه! .. بهتر که نمیشه هــــــــیچ ! بعد از مدتی حتی توانایی انجام کارهایی که قبلا در اون ها ماهر بوده هم از دست میده! ... و چیزی که باقی میمونه تو هستی و یک زن یا مرد بی خاصیت!
برعکس با تعریف به جا (و حداقل به زبان نیاوردن کاستی ها) اگه شخص خر نباشه، به خوبی درک میکنه که کجای کارش ایراد داره!... حداقل با مقایسه ی حرف های تو با شخصیت واقعی ِ خودش، میفهمه که همسر آرمانی ِ تو در ذهنت چه ویژگی هایی داره و اگه تو و زندگیش رو دوست داشته باشه، خودش رو به اون شخصیت آرمانی نزدیک میکنه!...
~~منظورم دروغ گفتن نیست! ......در ضمن برای تعریف کردن ، اول جنبه ی طرفت رو بسنج!
~~ تمام نا رضایتی هات از همسرت رو بهش بگو....توی دلت نریز و نذار انباشته بشه!... (البته اون قسمتی که فکر میکنی قابل اصلاح هست، بگو! مثلا هیچ وقت بهش نگو تو چقدر قد ِت کوتاهه و من بدم میاد!!... یا اینکه من از خانواده ی تو بدم میاد! و یا...)! .. اما زمان گفتن و چگونه گفتنش خیلی مهمه!... حق هر شخصی هست تا با فرد دلخواه ِ خودش زندگی ِ رضایت بخشی داشته باشه! پس در مواجهه با هر مسئله ای به جای سازش کردن، اون طور که دلخواهت هست بسازش!
پینوشت: این چیزی که گفتم، تجربه ای هست که از برخورد با دیگران بدست آوردم!... اخیرا موارد زیادی رو دیدم که به خاطر همین چیزهای به ظاهر بی اهمیت، زندگیشون کوفتشون شده!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
این روزا که هوا بهتر شده و روزها بلند تره، یه جوری از سربازی تعریف میکنی که حس میکنم خیلی بهت خوش میگذره! فوتبال... بدنسازی...
تماسهامون هم که به ۱ بار در روز کاهش یافته!!!!!
بهم نوید دادی که شاید در چند روزه آینده ، همین ۱ بار تماس در طول روز هم مالیده بشه!! و من بمونم و انتظار!
یه کاری نکن که همین روزا درس و دانشگاه و زندگی رو ول کنم و موهام رو با شماره صفر کوتاه کنم و بیام سربازی ، کنار دستت! ... از نظر هیکل هم مشکل چندانی ندارم!... یه پیراهن گشاد بپوشم دارندگی هام، برازندگیش رو از دست میده! مگه من چیم از اون دختره توی فیلم she is the man کمتره؟؟
از اینکه حالت خوبه ، روحیت خوبه، لبات خندونه، خیلی خوشحالم! ولی اینطور نشه که یاران و رفیقان، من رو از یادت ببرند!... فقط و فقط ۱ نگار توی دنیا داری!
